"Уладзмр калаевч Шыцк. Гермес падказвае кiрунак (Укр.)" - читать интересную книгу автора

- Накідалі там, - агрызнуўся я, - бяры вялікую торбу.
Хлопец, нібы не зразумеў, зірнуў з дакорам.
- Порхаўка ты, Віцька, тое і бярэш, што само ў рукі лезе.
Гэта было несправядліва. Бо калі казаць па-шчырасці, дык менавіта Сашку
ніколі не хапала цярпення. Як вось з маім лісцікам, і я крыкнуў:
- Сам ты верхагляд!
Мы паспелі ўжо сказаць адзін аднаму некалькі прыемных слоў, як раптам
адчыніліся дзверы. У калідоры стаяў настаўнік, з-пад яго рукі выглядаў Мішка
Патупчык, а ззаду віднелася яшчэ нечая фігура.
Мы з Сашкам пераглянуліся, і тут я пазнаў трэцяга. Гэта быў робат
Гермес. Той самы, якога мы бачылі на экране праектара, калі настаўнік
расказваў пра сваё адзінае касмічнае вандраванне. Я міжволі параўнаў іх -
настаўніка і Гермеса. Як ні дзіўна, пастарэлі абодва - чалавек і машына.
Чалавек болей, хаця ў той час, калі яны былі знятыя на плёнку, чалавек быў
маленькім хлопчыкам.
- Сядайце, - сказаў настаўнік, - ёсць важная размова.
Мы селі. А Гермес толькі прыхінуўся да вушака, зусім як чалавек,
касманаўт у скафандры. Нават галава, круглая, з палоскамі на пластыку - для
вачэй, вушэй і рота - нагадвала гермашлем.
- Пра лісцік нічога не даведаліся? - спытаў настаўнік.
- Дык Сашка... - пачаў быў Мішка.
- Не будзем шукаць вінаватых, - спыніў яго настаўнік, - зоймемся
экзаменам.
- У-ра-а! - падхапіўся Сашка.
Усё-такі ён вельмі нявытрыманы чалавек. Думаю, у касманаўты яго не
возьмуць, там нервовых не любяць.
Настаўнік пачакаў, пакуль Шарай супакоіцца, зірнуў на мяне і сказаў:
- Тэма экзамену, Віця, звязана з тваёй знаходкай на дне возера.
Я таксама зараз мог закрычаць "ура", я меў на гэта большыя падставы,
чым Сашка. Але я прамаўчаў. Астралётчык павінен быць стрыманым у сваіх
пачуццях, а я спадзяваўся, што, нягледзячы ні на што, буду ім. Я толькі
зірнуў на настаўніка.
- Заданне, - растлумачыў ён, - раскрыць таямніцу лісціка. Уводная
наступная: "Вы на невядомай планеце. Планета - гэта возера. Лісцік - сляды,
магчыма, разумнай цывілізацыі. Задача - пацвердзіць гэта ці абвергнуць".
Тэрмін - тры дні. У дапамогу вам прыдадзены кібернетычны робат Гермес.
Узрадаваныя, мы нават не здзівіліся, чаму наш настаўнік нарэшце парушыў
сваё правіла не гаварыць пра космас. Нам падумалася, што ён паверыў у сігнал
з галактыкі, які трапіў на Зямлю праз мой лісцік серабрыстай таполі.
Калі, даўшы заданне, настаўнік пайшоў, мы яшчэ крыху паспрачаліся.
Мішка хацеў адправіцца на возера няйначай як на сваім хісткім плыце. Маўляў,
павінен быць элемент небяспекі. Я, і тут мяне нечакана падтрымаў Сашка,
лічыў, што справу трэба ставіць на больш салідную аснову. Мы - касманаўты і
таму павінны быць тэхнічна ўзброенымі, як сапраўдныя пакарыцелі прасторы.
Трэба ўзяць кацер з каютай і радыёстанцыяй. Магчыма, Мішка не здаўся б так
хутка. Але зараз нас было чацвёра. Гермес, напэўна, перабраўшы не адзін
дзесятак варыянтаў, схіліўся на наш бок. А Гермесу, які памагаў касманаўтам
у сапраўдным палёце, Мішка пярэчыць не адважыўся.
Следапытам быў я. На тым месцы, дзе я ў мінулы раз уваходзіў у ваду,
спыніў хлопцаў і загадаў усім падрыхтаваць аквалангі. Сашка зарагатаў.