"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автора

Песня-дума за сэрца хапала;
Вакол гэтай думы дудара-званара
Казак дзЁ╒ных злажылась нямала.

Кажуць, толькЁ як выйдзе Ё ╒дарыць як ен
Па струнах з неадступнаю песняй,--
Сон злятае з павек, болю цЁшыцца стогн,
Не шумяць ясакары, чарэснЁ;

Пушча-лес не шумЁць, белка, лось не бяжыць,
Салавей-птушка ╒ той час сцЁхае;
ПамЁж вольха╒ рака, як штодзень, не бурлЁць,
Папла╒кЁ рыба-плотка хавае.

ПрытаЁцца да моху русалка, лясун,
Каня вечнага "пЁць" не заводзЁць:
Пад звон-песню жывучых гусляравых струн
Для ╒сЁх папараць-кветка ╒зыходзЁць.


V

Прывяла гусляра з яго нЁ╒ных сялЁб
Дворня князева ╒ хорам багаты:
ПасадзЁла на ганку, мЁж клена╒ Ё лЁп.
На цагляным парозе магната.

Невыдумная свЁтка -- убор на плячах,
Барада, як снег белы -- такая,
Незвычайны агонь у задумных вачах,
На каленях ляглЁ гуслЁ-баЁ.

ВодзЁць пальцам худым па сталевых струнах,
К песнЁ-музыцы ладзЁцца, строе;
ВодклЁк б'ецца ад струн па сцюдзеных сцянах,
ЗамЁраючы ╒ сховах пакоя╒.

Вось настроЁ╒, наве╒ тон у струнах як след,
Не зЁрну╒шы на гулЁ нЁ разу,
╡ сядзЁць гэты сумны, як лунь, белы дзед,
╡ чакае ад князя прыказу.


VI

-- Што ж ма╒чыш ты, гусляр, нЁ╒, лясо╒ песнябай,
Славай хат маЁх подданых сла╒ны?!
Нам сягоння зайграй, нам сваЁх песень дай,--
Князь умее плацЁць незвычайна!