"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автораII На гары на крутой, на абвЁтай ракой, Лет назад таму сотня цЁ болей, Белы хорам стая╒, недаступнай сцяной Грозна, думна глядзе╒ на прыволле. У нагах у яго рассцЁла╒ся абшар Хвоек гонкЁх Ё паханЁ чорнай, Сонных весак шары, хат амшалых, як мар, Хат з сям'ей душ падданых, пакорных. Князь у хораме жы╒, сла╒ны свету ╒сяму, Недаступны Ё грозны, як хорам; Хто хаце╒, не хаце╒ - бЁ╒ наклоны яму, Спуску, ласкЁ не зна╒ непакорам. Зневажа╒, катава╒ ен з дружынай сваей; Стражы князевы -- ╒ полЁ Ё дома, ТолькЁ модлы раслЁ небу ╒ сэрцах людзей, ╡ пракляцце расло пакрыема. III Раз бяседа вялЁкая ╒ князя была: На пасад дачку княжну садзЁлЁ: За сталом вЁн заморскЁх крынЁца цякла, Бегла музыка ╒круг на паумЁлЁ. На вяселле-разгул наплыло, як на сход, ГосцЁ знатных зусюль, за па╒свету, Гэткай гучнай бяседы не номнЁ╒ народ, ГэткЁх скарба╒, брыльянта╒, саета╒!.. Дзень, другЁ ╒жо грымела у князя гульня, ╡ музыкЁ, Ё чаркЁ звЁнелЁ; ВыдумлялЁ заба╒ новых кожнага дня; Што хацелЁ -- ╒сяго госцЁ мелЁ. Ажно трэцяга дня князь прыдума╒ адну Для дружыны пацеху-забаву: Загада╒ ен пазваць гусляра-старыну, Гусляра з яго ведамай славай. IV АкалЁчны народ гуслЁ зна╒ гусляра; |
|
|