"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автораТканЁну мыту распускала.
Цяперка сонца ╒жо работа! БялЁся, наша палатно, бялЁся, Як дзень, як месяц бледны, бела, Як бела малако ╒ глЁнянай мЁсе, Як та саломЁнка паспела! 10. СЯ|БА Ралля падсохла, мяккай стала во╒най, |жо час узяцца за сявалку, | зямлю зярнят насыпаць жменяй по╒най, Як ад бацько╒ на╒чы╒ся змалку. Ад той, што ад зЁмы засталась, часткЁ, Штось кЁну╒шы на час нязбыты, АдмералЁ мы з ей са дзве шаснасткЁ У мех, рукой яе пашыты. ╡ выйша╒ сеяць я. Яна стаяла Непадалек мяне, на ╒змежку; У высях сонца золатам зЁяла, |нЁзу плы╒ вецер сваей сцежкай. ПасыпалЁся дробныя зярняты | раллю, як пацеркЁ янтарны, На наш загон, сахою узараны, На мой шнурок -- палетак ярны. Яна, як нЁцая бярозка тая, Стаяла, за ся╒бой слядзЁла, ╡ як бы багародзЁца святая -- Здавалася мне -- блаславЁла. Лажыцеся ╒ раллю, зярняткЁ, спаткЁ, Накрыйцеся пасцЁлкай-скЁбкай, Пасля збудзЁцесь, выгляньце з краваткЁ, Як во╒на -- густа, як дзень -- шыбка! РасцЁце высака, расцЁце буйна, Як гэта пушча за дарогай! МалЁцеся да бела бога чуйна ╡ чорнага не гне╒це бога! Каб не паспалЁвалЁ вас спякоты, Дажджы каб вас не пазмывалЁ, Каб не пабЁлЁ грады Ё грымоты, Каб вам залома╒ не ламалЁ! |
|
|