"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автораСвае налеткЁ будзем аглядаць
I, пад загонам седзячы сагрэтым, Пачнем аб жнЁве будучым гадаць. Багата мы з табою маем гоня╒, | пару абсеяць, зжацЁ толькЁ б Ёх Ды ╒ добры час злажыць у застаронне Сям'ю снапко╒ паспелых, залатых. Так станам песцячысь яе прыгожым, ╡дзем, Ёдзем з загона на загон, Дзе перш араць, дзе сеяць перш -- варожым - 3 надзеяй дачакаць нядзельных дзен. Абня╒шыся, пад крыжам адным селЁ, 3 бако╒ стая╒ другЁ Ё трэцЁ крыж, 3 крыжамЁ мы, як зданЁ, ╒ свет глядзелЁ, ╡ душы нашы ╒зносЁлЁся ╒звыш. Мы блаславЁлЁ неба воблЁк сЁнЁ, Што нашы думкЁ ╒зносЁ╒ да сябе, ╡ ╒ думках кланялЁся той часЁне, Што нас злучала ╒ шчасцЁ Ё ╒ жальбе. Жыцце, зямлю Ё сонца блаславЁлЁ, А праклЁналЁ толькЁ скону хвЁлЁ ╡ тыя вечныя па нас крыжы. 7. РАДА|Н╡ЦА На рада╒нЁцу мы на могЁлкЁ пайшлЁ, Свянцонага з сабой астаткЁ ╒зя╒шы, Як гэта з давен-да╒на на нашай зямлЁ Дзяды Ё прадзеды рабЁлЁ нашы. МанЁлЁся нябожчыка╒ адведаць мы. На могЁлкЁ народу шмат сышлося, ╡ людзЁ сно╒далЁся мЁж крыжо╒, як цьмы, ХЁстаючысь, як ветрам гнутае калоссе. На плЁтах каменных парос зялены мох, Бярозы, хвойкЁ плакалЁ над ЁмЁ, А пасярод каплЁца жудка, як астрог. На свет глядзела вокнамЁ сляпымЁ. Ля насыпу мы з мЁлай селЁ ╒ старане, - Пад насыпам тым спала яе матка,-- ╡ прашаптала мЁлая, схЁлЁ╒шыся ка мне: |
|
|