"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автора

4. ЗА КРОСНАМ╡

За кросны ненагляднай сесцЁ трэ было
Ядваб-кужэль сЁвенькЁ ткаць,
Але да гэтага прылада╒ не было,--
Прылады ста╒ я майстраваць.

3 бярозы вычаса╒ ставы ей новыя,
НабЁлЁцы кляновыя зрабЁ╒.
А панажы выстругава╒ кляновыя.
Навой, як трэба, зарубЁ╒.

Узя╒шы дзЁчку-яблыню крамнястую,
Струга╒ ча╒нок гладзей ад шкла.
КупЁ╒ на рынку берда густа-частае.
НЁты сама яна спляла.

СадзЁцца мае сэрца-ткаля ╒ кросенькЁ,
НабЁлЁцамЁ громка б'е,
Кладуцца ╒току гусценька палосанькЁ,
Сучу я цэ╒кЁ для яе.

Так шчыра з ею ╒зялЁся дарэчы мы;
Яна ╒се тчэ, а я сучу
╡ ╒крадкаю любуюсь яе плечамЁ,
За белымЁ грудзьмЁ сачу.

Тчы, мая ткаля! Кро╒ твая ╒зыгралася;
Маланкай гойсае ча╒нок.
О, каб хаця аснова ╒жо не рвалася!
Каб моцны й спорны бы╒ уток!

Няхай ад берда часта ╒ток калоцЁцца,
Кладзе шырокЁ гладкЁ сцяг,
А до╒гЁ -- як рака, што ╒ мора коцЁцца,
Як мЁж прысад гасцЁнец-шлях.

Каб сцежка, коцячыся, палатняная,
Дзе парастае дзЁвасЁл,
Дайшла ╒ старонку знаную-нязнаную,
Туды, да бацька╒скЁх магЁл.


5. ВЫГАН У ПОЛЕ ЖЫВ╗ЛЫ

Спа╒злЁ з загона╒ зЁмнЁя снягЁ
╡ ╒ мора паплылЁ ракой-вадзЁцай,
ЗапелЁ жа╒ранкЁ. ╡ чорныя лугЁ
|смЁхацца сталЁ першаю травЁцай.