"Янка Купала. Поэмы (белорусск.)" - читать интересную книгу автораДа неба з добрай весткай паляцяць.
Так мЁлаванне к шчасцю след адчыне, А мЁлаванне -- над царамЁ цар,-- ╡ будзеш век маей ты гаспадыняй, А я твой вечна буду гаспадар. 3. ПРАТАЛ╡НЫ |жо на зямлю ляглЁ праталЁны, Сняго╒ спа╒зае зЁмавая бель, УзгоркЁ свецяць -- як апалены, Вада ╒ лагчынах жалЁцца, як чмель. Дзе-нЁдзе глянула нясмелая Пралеска вочкамЁ на божы двор,-- ЛюдскЁх слез кветка сЁня-белая Шукае сонца днем, а ночкай -- зор. Крылатыя стварэннЁ з выраю Па Млечнаму пуцЁ плывуць, як шнур, I, творачы малЁтву шчырую, СваЁх шукаюць кЁнутых пячур. На колькЁ верст звялЁчыла свой шлях, Па нЁвах променЁ пачэсныя, Як лен той, сцелюцца ╒ жывых агнях. ╡ ╒ хатку заглядаюць променЁ,-- Дармо што нЁзкЁя аконцы ╒ ей,-- Гуляюць радасна па комЁне БлЁскучай Ё вяселаю сям'ей. Па ложку, па пасцелЁ ласяцца, Цалуючы яе Ё мой гарачы твар, Як тыя ветрыкЁ на пасецы, Гуляючы ╒ пякучы летнЁ сквар. Устань, галубачка бяскрылая, Заспаны зоры-вочанькЁ пратры, Збяромся з думкамЁ Ё з сЁлаю Жыцця парадак валачы стары! ПраталЁна лягла на гонейках, ЗбудзЁлася пралесачка ад сна... Устань, устань, мае ты сонейка! Залатаструнна йграе ╒жо вясна. |
|
|