"Андрей Геращенко. Miкiта в краiне пацуков" - читать интересную книгу автора

Мiкiта сядае на падлогу i зноў спрабуе ахапiць рукамi галаву, але,
дакрануўшыся да поўсцi, зноў пачынае плакаць.

МIКIТА: Зноў гэтая поўсць. Пi-пi-пi. Я ўжо i пiшчэць пачаў, як пацук.
Чаму "як"? Я i на самой справе пацук - брыдкi, шэры пацук!

У глыбiнi сцэны чуецца нейкае варушэнне. Даносiцца чыйсцi пiсклявы
голас.

ГОЛАС: Хто гэта тут лаецца на пацукоў?! Хiба не ведае, пi-пi-пi, што
пацукi - гаспадары падземнага царства?!

Мiкiта перастае плакаць i хуценька ўскоквае на ногi i з жахам азiраецца
навокал.

МIКIТА: Хто тут? Пi-пi-пi. Чый гэта голас?

ГОЛАС: Пi-пi-пi. Чаго ты дражнiшся? Зараз пабачыш, чый!

На сцэне з'яўляецца пацук, амаль такой жа велiчынi, як i Мiкiта. Пацук
здзiўлена аглядае Мiкiту.

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Гэта ж пацук! Сапраўдны пацук!

МIКIТА: Хто пацук?

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Ты пацук!

МIКIТА: Сам ты пацук!

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Вядома ж - я пацук! А ты хто - магчыма, кот?! Чаму
маўчыш? Нiколi не бачыў такога дзiўнага пацука.

Пiсклявы пацук з цiкаўнасцю разглядае Мiкiту з усiх бакоў i асцярожна
абыходзе вакол яго.

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Нешта раней я цябе нiколi тут не бачыў. Ты адкуль?
Напэўна, не з нашых нор? Дзе ты жывеш?

МIКIТА: Я у хаце жыву - у кватэры на чацвёртым паверсе. Мой дом ля
дзiцячага садка.

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Ведаю я гэты дом. У iм цяжка жывецца нашаму
брату-пацуку. I атруту розную ўвесь час сыплюць, i кот жудасны жыве - людзi
яго, пi-пi-пi, Томiсам завуць. Такi вялiзны, злы кот. Шэра-паласаты. Ты яго
бачыў?

МIКIТА: Вядома ж, бачыў - гэта мой кот.

ПIСКЛЯВЫ ПАЦУК: Як гэта - твой? Пi-пi-пi.