"Андрей Геращенко. Miкiта в краiне пацуков" - читать интересную книгу автора

Нарэшце, Мiкiта з вялiкай дапамогай мацi апранаецца i яны iдуць да
дзвярэй. Калi Мiкiта праходзе побач з крэслам, на якiм сядзiць Томiс, ён
нечакана заўважае, што на падлогу звешваецца хвост ката. Мiкiта наўмысна
наступае на хвост нагой. Кот шалёна крычыць.

ТОМIС: Мя-я-у-у-у!

МАЦI: Ну, калi гэта скончыцца?! Навошта ты стаў яму на хвост?!

Мацi некалькi разоў пляскае далонню Мiкiту нiжэй спiны i яны знiкаюць
са сцэны. Чуецца плач i крык.

МIКIТА: За што?! У-у-у-у! Я нiчога не зрабiў!


КАРЦIНА ДРУГАЯ

У левай частцы сцэны гардэроб "нулёвага" класа у дзiцячым садку.
Навокал - шафкi для адзення дзяцей. У правай - непрыемны, цёмны, жахлiвы
чулан, дзе захоўваюцца розныя рыдлёўкi, граблi, вёдры i iншы гаспадарчы
iнвентар. Левая i правая часткi сцэны падзелены перагародкай з дзвярамi.
Настаўнiца праглядае шафкi i размаўляе сама з сабой.

НАСТАЎНIЦА: Зноў кагосцi няма. Але каго?

Расчыняе пустую шафку.

НАСТАЎНIЦА: Так i ёсць - няма Мiкiты. Зноў, як i звычайна, ён
спазняецца.

З-за левых кулiс з'яўляюцца Мiкiта i яго мацi. Мацi трымае Мiкiту за
руку i амаль цягне сына за сабой. Мiкiта ўпiраецца нагамi ў падлогу.

МIКIТА: Я ж казаў табе - у групе нiкога няма! Напэўна, дзецi на двары
займаюцца зарадкай.

Мацi, убачыўшы настаўнiцу, разгублена спыняецца.

МАЦI: Добрай ранiцы, Алена Анатольеўна. Прабачце - мы зноў спазнiлiся.

МIКIТА: Я ж казаў, што дзецi на двары!

НАСТАЎНIЦА: Добрай ранiцы, Алена Васiльеўна. А ты, Мiкiта, не маеш
жадання са мной павiтацца?

МIКIТА: Добрай ранiцы! А дзецi на двары?

НАСТАЎНIЦА: Добрай ранiцы! Дзецi ў музычнай зале. Але зараз я прывяду
iх ў клас. Так што, Мiкiта, распранайся - на зарадку ты ўсё роўна спазнiўся.
Хутка будзем снедаць.