"М.Тулий Цицерон "IN Q. CAECILIVM ORATIO QVAE DIVINATIO DICITVR" (лат.)" - читать интересную книгу автора

instituto meo videor et non omnino a defendendis hominibus sublevandisque
discedere.
[6] Quodsi hanc causam tam idoneam, tam inlustrem, tam gravem non
haberem,-- si aut hoc a me Siculi non petissent aut mihi cum Siculis causa
tantae necessitudinis non intercederet, et hoc quod facio me rei publicae
causa facere profiterer, ut homo singulari cupiditate, audacia, scelere
praeditus, cuius furta atque flagitia non in Sicilia solum, sed in Achaia,
Asia, Cilicia, Pamphylia, Romae denique ante oculos omnium maxima
turpissimaque nossemus, me agente in iudicium vocaretur,--quis tandem
esset qui meum factum aut consilium posset reprehendere?
[7] Quid est, pro deum hominumque fidem, in quo ego rei publicae plus
hoc tempore prodesse possim? Quid est quod aut populo Romano gratius esse
debeat, aut sociis exterisque nationibus optatius esse possit, aut saluti
fortunisque omnium magis accommodatum sit? Populatae, vexatae, funditus
eversae provinciae, socii stipendiariique populi Romani adflicti, miseri,
iam non salutis spem sed solacium exiti quaerunt.
[8] Qui iudicia manere apud ordinem senatorium volunt, queruntur
accusatores se idoneos non habere: qui accusare possunt, iudiciorum
severitatem desiderant.
Populus Romanus interea, tametsi multis incommodis difficultatibusque
adfectus est, tamen nihil aeque in re publica atque illam veterem
iudiciorum vim gravitatemque requirit. Iudiciorum desiderio tribunicia
potestas efflagitata est, iudiciorum levitate ordo quoque alius ad res
iudicandas postulatur, iudicum culpa atque dedecore etiam censorium nomen,
quod asperius antea populo videri solebat, id nunc poscitur, id iam
populare et plausibile factum est.
[9] In hac libidine hominum nocentissimorum, in populi Romani cotidiana
querimonia, iudiciorum infamia, totius ordinis offensione, cum hoc unum
his tot incommodis remedium esse arbitrarer, ut homines idonei atque
integri causam rei publicae legumque susciperent, fateor me salutis omnium
causa ad eam partem accessisse rei publicae sublevandae quae maxime
laboraret.
[10] Nunc quoniam quibus rebus adductus ad causam accesserim
demonstravi, dicendum necessario est de contentione nostra, ut in
constituendo accusatore quid sequi possitis habeatis. Ego sic intellego,
iudices: cum de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam deferatur, si certamen
inter aliquos sit cui potissimum delatio detur, haec duo in primis
spectari oportere, quem maxime velint actorem esse ii quibus factae esse
dicantur iniuriae, et quem minime velit is qui eas iniurias fecisse
arguatur.
[11] In hac causa, iudices, tametsi utrumque esse arbitror perspicuum,
tamen de utroque dicam, et de eo prius quod apud vos plurimum debet
valere, hoc est de voluntate eorum quibus iniuriae factae sunt; quorum
causa iudicium de pecuniis repetundis est constitutum. Siciliam provinciam
C. Verres per triennium depopulatus esse, Siculorum civitates vastasse,
domos exinanisse, fana spoliasse dicitur. Adsunt, queruntur Siculi
universi; ad meam fidem, quam habent spectatam iam et cognitam,
confugiunt; auxilium sibi per me a vobis atque a populi Romani legibus
petunt; me defensorem calamitatum suarum, me ultorem iniuriarum, me
cognitorem iuris sui, me actorem causae totius esse voluerunt.